از شیمی آموختم که...

من از شیمی آموختم که ...

من از چرخش الکترون به دور هسته اتم

آموختم که کل جهان به دور مرکز هستی

 می چرخد و از حرکت پیوسته ذرات،چه

 ارتعاشی ،چه انتقالی یا دورانی آموختم

 که ثبات وسکون در آفرینش راه ندارد.

از شیمی آموختم که هر چه فاصله ما از

مرکز آفرینش وخالق هستی بخش بیشتر

 باشد فنا ونیستی ما آسانتر خواهد بود

 همانطوری که جدا کردن الکترون از

دورترین لایه اتم آسان تر است. از تلاش

 ذرات بی شعور برای پایدار شدن متعجب

 شدم ودریافتم که شعوری والاواندیشه ای

 برتر در پس پرده هدایت گرنقش ها 

وطرح هاست.

از پیوند اتم ها برای پایدار شدن دریافتم که

 اتحاد در مرز پایداری است واز گازهای

نجیب،کامل شدن را رمز پایداری یافتم.

از بحث واکنش های چند مرحله ای

 وزنجیری آموختم که ماذره های حدواسط

 مراحل زندگی هستیم که دریک مرحله

واکنش متولدمیشویم ودرواکنشی دیگر

می میریم وهدف آفرینش وخلقت فراتر

 ازتولید ومصرف ماست. از بحث تعادل های

 شیمیایی وواکنش های برگشت پذیر

آموختم که جهان تعادلی است پویا

ودینامیک که گرچه در ظاهر خواص

ماکروسکوپی ثابت ولا متغیری دارد اما در

درون در تکاپو وفعال است. و از شیمی

 آموختم که از دست دادن فرصت ها واکنش

 های برگشت ناپذیری هستند که تکرار آن

 میسر نخواهد شد. ازشبکه بلورجامد های

 یونی آموختم که با وجود تضادها می توان

چنان گرد هم آمد وپیوستگی ایجاد کرد که

 شبکه ای مقاوم در مقابل دماهای ذوب بالا

 بوجود آید واز شبکه عبوری الماس

دریافتم که هرچندپیوندهایمان بیشتر،

منسجم ترومحکم تر باشد شکستن آن ها

مشکل تر است

 وبر اثر آن استقامت ما چنان افزوده خواهد

 شد که قادر به شکافت سنگ و فولاد

 خواهیم بود